Ακράτεια Ούρων

Ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών σε κάποιο στάδιο της ζωής τους θα παρουσιάσει μια δυσλειτουργία στο πυελικό τοίχωμα. Αυτό μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε γυναίκα, σε οποιαδήποτε ηλικία. Πολλοί παράγοντες συμβάλλουν στην εμφάνιση αυτού του φαινομένου. Αυτοί μπορεί να είναι γενετικοί, ανατομικοί, να έχουν να κάνουν με κάποια πρόσφατη ή παλαιότερη νόσο ή φαρμακευτική αγωγή, τον τρόπο ζωής και φυσικά με το μαιευτικό ιστορικό της ασθενούς. Αποτέλεσμα της χαλάρωσης των συγκεκριμένων μυών είναι η πρόπτωση της μήτρας ,του κόλπου ή των κολπικών τοιχωμάτων και η ακράτεια των ούρων. Το πυελικό τοίχωμα αποτελείται από στρώματα μυών και συνδέσμων οι οποίοι εκτείνονται από το ηβικό οστό μέχρι πίσω την κάτω μοίρα της σπονδυλικής στήλης και εγκάρσια από δεξιά προς τα αριστερά. Αν οι μυς αυτοί είναι υγιείς τότε στηρίζουν καλά την ουροδόχο κύστη, την μήτρα και ακόμα ην τελική μοίρα του εντέρου. Φυσιολογικά οι μυς αυτοί έχουν αυξημένη τονικότητα και συγκρατούν τα ούρα και τα αέρια. Δεν είναι πάντα εύκολο να ¨νιώσουμε¨ την ύπαρξη των μυών πόσο μάλλον να τους εξασκήσουμε. Για αυτό το λόγο συνίσταται η μίμηση του “σφιξίματος” χωρίς όμως να έχουμε ανάγκη για ούρηση, έτσι ουσιαστικά εξασκούμε τους μύες που ελέγχουν και συγκρατούν την ουροδόχο κύστη. Οι ασκήσεις αυτές για να έχουν αποτέλεσμα θα πρέπει να επαναλαμβάνονται 6 φορές την μέρα για διάστημα 3-4 μηνών. Σημαντικό επίσης είναι να κάνουμε την άσκηση και κάθε φορά που θέλουμε να ουρήσουμε καθυστερώντας έτσι για λίγο και εξασκώντας τους μυς λίγο περισσότερο. Ακόμη αν κάθε φορά που θέλουμε να βήξουμε ή να φταρνιστούμε σφίγγουμε προκαταβολικά όλους τους μυς μαζί τότε σταδιακά αυξάνουμε τον έλεγχο και την δύναμη τους. Πολλές ασθενείς απογοητεύονται γρήγορα και εγκαταλείπουν τις προσπάθειες. Ταυτόχρονα το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα η ακράτεια των ούρων αποτελεί για τις γυναίκες ταμπού δεν βοηθά στην αντιμετώπιση και εξάλειψη του προβλήματος.